HOOFD VAN DE CAVALERIE

Vicki Green ging in amper vier jaar tijd van ruiter naar Road Captain en maakte in die korte tijd veel indruk, zowel op haar motorfiets als in haar gemeenschap

Vicki Green houdt al van paardenkracht sinds ze vier jaar is, in een of andere vorm. Haar passie voor paarden begon toen ze opgroeide in Hongkong met haar Engelse vader en Chinese moeder en bleef bestaan toen ze op haar achttiende verhuisde naar Engeland om psychologie en neurowetenschappen te studeren aan de universiteit van Nottingham.

In dezelfde periode zette ze haar eerste stappen in het rijden op een Harley^®, via haar man Matt. Ze vertelt: “Een familievriend kreeg een ongeluk en kon niet langer motorrijden. Hij wist dat Matt altijd al een Harley wilde en hij had een Dyna^® die hij graag een goed thuis wilde bezorgen. Uiteindelijk verkochten wij onze Yamaha om de Dyna te kunnen kopen. Matt besloot meteen dat dit het was: nooit wilde
hij nog een ander merk motorfiets.”

Nieuw begin

Vicki’s leven veranderde radicaal in 2014 toen haar paard ziek werd en zij het moest laten inslapen. Vicky: “Het was hartverscheurend. Iedereen vertelt me dat deze gebeurtenis essentieel is voor wie ik nu ben.” Haar schoonvader zag hoeveel verdriet ze had en hij greep in. Hij had een kleine collectie motorfietsen en zei tegen haar: “Als je ooit besluit om je rijbewijs te halen, dan geef ik je deze Honda.” Die was bijna even oud als Vicky zelf, maar ze dacht: waarom niet? “De gedachte eraan was zowel heel spannend als angstaanjagend, allebei tegelijk.”

Hoewel Vicky al vijf jaar met plezier achterop reed bij Matt, had ze er nooit aan gedacht om haar eigen motorfiets te hebben. Maar het halen van haar rijbewijs deed haar goed en ze ontdekte dat haar ervaring met paardrijden een voordeel was. “Ik was niet zo bang als ik gedacht had, omdat ik het motorrijden bekeek als ruiter en ten slotte zijn de bewegingen van een motorfiets veel voorspelbaarder dan die van een paard.”

Tegen september 2014 was Vicky nog één week verwijderd van haar rijexamen, toen Matt vroeg of ze een kijkje wilde nemen in het dealership in de buurt, Robin Hood Harley-Davidson^®. Ze glimlacht bij de herinnering: “We liepen de showroom binnen en ik kon mijn ogen niet geloven toen ik een prachtige, custom gespoten XR1200 zag staan. Ik rende er naartoe, maar Matt wees op het grote bord aan het stuur met ‘Sorry, deze motorfiets is al verkocht’. Ik was diep teleurgesteld.”

Toen Matt haar thuis afzette, zei hij dat hij nog iets moest gaan halen op kantoor. Kort daarna hoorde Vicky een luid geronk en ze zag de XR1200 aan komen rijden.

“Ik herkende niet meteen de helm van de rijder, maar toen reed hij onze oprit op. De helm ging af en het was Matt. Ik rende naar buiten, helemaal in de war. Maar hij zei gewoon: ‘Weet je nog dat de verkoper zei dat er net daarvoor een man was geweest die de XR had gekocht voor zijn vrouw? Dat was ik!’ Ik barstte in tranen uit.”

Aan de leiding

Hoewel het begin van Vicky’s liefdesaffaire met haar Harley klinkt als een luchtige romcom, leidde dit er ook toe dat het stel een heel praktische rol opnam in het lokale Sherwood Chapter, een groep die Vicky beschrijft als ‘te gek’.

“Na het eerste jaar besloot ik dat ik lid wilde worden van het bestuur. Als ik met iets bezig ben en ik heb ideeën, dan ga ik niet zitten afwachten, maar ik pak het aan, als ik denk dat ik kan helpen. Dus zo werd ik Activities Officer.”

Het duurde niet lang voordat Vicky de verantwoordelijkheid van een leidende rol op zich nam in de reisplannen van het chapter. “Matt en ik werden Road Captain en op dit moment ben ik de enige vrouwelijke Road Captain van het chapter.”

En de chapterleden maakten al snel kennis met haar letterlijk meeslepende plannen: “We werden allebei Road Captain, zodat we met een grote groep naar Wales konden gaan, waar ik het chapter naar beneden liet gaan via een grote tokkelbaan die de ‘Zip World Titan’ wordt genoemd, in het grootste tokkelpark van Europa, in Snowdonia National Park.”

Hoewel uit haar functie van Activities Officer blijkt dat ze graag plezier maakt, betekent de leiding over het chapter voor haar meer dan een dagje uit. “Ik weet dat Gill ‘Moggy’ Mogg de enige vrouwelijke Chapter Director van Groot-Brittannië is en ik zou graag op een dag kunnen zeggen dat ik ook zoiets wil. Ik wil altijd vrouwelijke motorrijders stimuleren.”

Een element daarvan is dat Vicky de vrouwen in haar gemeenschap dezelfde kans wil geven als zijzelf om op hun eerste Harley te rijden. “Ik heb een Ladies’ Day georganiseerd, waarbij ik aan al mijn vriendinnen, vrouwelijke familieleden of vrouwen van leden vroeg of ze graag wilden leren motorrijden. Ik werkte samen met een lokale rijschool, die de lessen gratis aanbood. De deelnemende vrouwen zamelden geld in voor de Lincs & Notts Air Ambulance, het goede doel dat ons chapter sponsort. We haalden bijna 600 euro op.”

Custom chic

Naast haar rol in de activiteiten van de H.O.G.^® gemeenschap is Vicky al even praktisch ingesteld in het customizen van haar eigen motorfietsen. “Ik hou van techniek en van customizen. Ik vind het leuk dat mensen zien dat mijn motorfiets niet standaard is.”

Na haar dertigste verjaardag dit jaar besloot ze zichzelf te trakteren op een verjaardagscadeau. Ze breidde haar collectie uit met een CVO^™ Softail^® Convertible en noemde die Connie. “Ik heb een bijnaam in ons chapter. Ze noemen me Angry Bird omdat ik altijd het meeste lawaai maak. Allebei mijn motorfietsen zijn ook heel luidruchtig.”

Haar XR1200, die Rex heet, was haar eerste project. “Ik heb geen technische opleiding of ervaring, dus de specialisten van het Robin Hood dealership hebben de belangrijkste upgrades gedaan voor mij, zoals de Stage One conversie op beide motorfietsen. Wat ik deed, was mijn spiegels omdraaien, mijn handvatten vervangen en een Blackout Daymaker^™ installeren als koplamp.

Het was een manier om mijn motorfiets te leren kennen, aangezien ik wist dat ik niet voldoende technische achtergrond heb om het motorblok eruit te halen en het zelf te doen. Dat klinkt misschien als een niet zo technische aanpak, maar dat is de manier waarop ik wilde bijleren. Ik veranderde de dingen die ik kon veranderen. Voor sommige mensen klinkt dat misschien niet veel, maar voor mij was dit de manier om me mijn motorfiets eigen te maken.”

Volgens Vicky heeft haar paardrijden ervoor gezorgd dat ze vandaag een veilige rijder is. Ze zegt dat ze nog nooit een paardrijder is tegengekomen die geen goede motorrijder werd. Ze legt het uit: “Bij paarden heb je altijd de angst dat ze hun eigen wil hebben. Als je paard iets ziet dat jij niet gezien hebt, dan reageert hij erop. Dus hoe goed je ook kunt rijden of hoeveel ervaring je ook hebt, er is altijd een element van onzekerheid.” Een motorrijder heeft daarentegen honderd procent controle over de motorfiets. “Jij moet nadenken voor jezelf en voor je motorfiets.”

Vicki’s boodschap is duidelijk. “Voor mij is Harley meer dan motorfietsen. We zijn zo gek op die hele levensstijl en ik zou graag willen dat meer mensen ermee kennismaken.”

Dus hou je ogen open, want misschien zie je Vicky wel ergens onderweg, terwijl ze reclame maakt voor Harley-Davidson tijdens een van die geweldig goed georganiseerde trips van haar Sherwood Chapter ...

 

Tekst: Ciara Jack
Foto’s: Harvey Gibson