Leden vertellen: Koele rijders

Castigliano uit het Italiaanse Bergamo Chapter vertelt over hun reis naar het Harley-Davidson EuroFestival in St Tropez

Ik ben ervan overtuigd dat een rally de perfecte reden is voor een trip naar een onbekend gebied, waar je andere mensen ontmoet met dezelfde gezonde passie voor Harley-Davidson. 

Maar – er zijn verschillende manieren om naar een rally te rijden. Je kunt op het laatste moment vertrekken en over de snelweg naar de volgende ‘péage’ scheuren. Nooit van de weg af gaan ‘omdat ik er geen zin in heb om de weg te zoeken’ of ‘omdat ik dol ben op de broodjes uit het benzinestation’. Of je kunt er met je eigen motor naartoe rijden. Daar kozen wij voor, een reis van 1300 km. 

Op donderdagochtend verzamelden we met 13 mensen op 10 motoren. Onderweg zouden we nog 3 andere vrienden oppikken, waardoor we met 12 motoren zouden zijn. 

We hadden besloten om Frankrijk binnen te rijden via een van de meest spectaculaire routes, de Maddalenapas, diep in de provincie Cuneo. De weg schoot snel voorbij onder onze wielen. Na een kleine snack aan de buitenkant van de stad Cuneo zetten we koers naar de brede bochten van de Valle di Stura. Het landschap was prachtig. De bergpas begroette ons met een twee meter dikke laag sneeuw. De lucht was helder en er was geen wolkje te bespeuren. Ook de temperatuur was perfect, koel maar niet te koud. Het wegdek had de harde winter goed doorstaan en we moesten maar een paar kuilen ontwijken. Na de verplichte foto reden we over de top van de pas en arriveerden we in Frankrijk. Daar hadden we een adembenemend uitzicht over het glooiende landschap tot Barcelonette, de regionale hoofdstad en een must voor iedereen die de Alpen in de Mercantour wil bezoeken. 

We waren even de weg kwijt, maar vonden hem snel terug. We begonnen onze klim naar de Col d’Allos op 2240 m hoogte. De meesten van ons wisten niet wat ze moesten verwachten. Een 25 km lange klim door bossen en verlaten dorpen, door haarspeldbochten langs onmetelijk diepe ravijnen, maar zonder enig ander verkeer en met prachtige uitzichten. Terwijl we hoger en hoger kwamen, begon de hoeveelheid sneeuw langs de kant van de weg geleidelijk toe te nemen. Tijdens de laatste 500 m van onze rit reden we tussen twee muren van sneeuw van meer dan twee meter hoog. Het vreemde was dat die sneeuwmuren perfect glad waren, zodat het leek alsof we door een grote koelbox reden. Voorbij de bocht stuitten we op een grote sneeuwploeg. Later op de dag hoorden we hoe dat kwam. De bergpas was als gevolg van de sneeuwval gesloten geweest en om 5 uur ‘s middags weer geopend. Wij kwamen om 5.20 uur voorbij. De afdaling was een ongekend avontuur: haarspeldbochten tussen twee muren van sneeuw, gruis in het midden van de weg, dooiwater afkomstig van de bergen en zelfs een slee die bijna de hele weg blokkeerde, we kwamen alles tegen. Uiteindelijk kwamen we aan in Colmars, een bekend skioord aan de bron van de Verdonrivier. 

We reden verder door de vallei van de Verdon, waar we genoten van de relaxte bochten en de heerlijke temperatuur, tegen de achtergrond van de prachtige landelijke omgeving. De Verdon is beroemd voor de diepe spleten die hij ongeveer 20 km stroomafwaarts in de zandstenen ondergrond heeft uitgegraven. In de buurt van onze eerste bestemming zagen we al een indrukwekkende dam die een reeks van smaragdgroene meren had gevormd. 

Castellane was onze eerste stop en daar overnachtten we. We waren ervan overtuigd dat we met onze Harleys plaatsen hadden bezocht waar nog maar weinig Harleys waren geweest en daar waren we heel trots op. 

De volgende dag werden we begroet door de prachtige bergengte van de Verdon. We staken de brug over op het punt waar de Verdon in het grote meer vloeit. Daar sloegen we linksaf op een van de vijf wegen die zijn uitgekozen als de mooiste van Europa: de D19 naar Comps. We staken de Var over en reden de Provence binnen. Via de afdaling naar St Maxime en de Golf van St Tropez kwamen we aan in onze eindbestemming, de thuishaven van het Harley-Davidson EuroFestival. 

Op zondagochtend, nadat we twee dagen hadden doorgebracht in het gezelschap van bikers uit heel Europa, beleefden we ons laatste hoogtepunt. De parade tussen de juichende menigte bracht de tranen in onze ogen.