Motorstel

Het motorrijden bracht het Engelse stel Caylee en Grant bij elkaar en nu kent hun drang naar avontuur geen grenzen meer

Caylee Hankins en Grant Martin zijn een creatief stel: zij is een Londense fotografe, gespecialiseerd in lifestyle en mode; hij leeft zich artistiek uit als tatoeagekunstenaar in Maidstone, Kent. Maar ze delen nog iets anders en dat heeft te maken met motorrijden.

Grant rijdt flat-track races en staat aan de leiding van het UK Hooligan Championship op een Street Rod^® 750. Maar ook Caylee racet en zo hebben ze elkaar ook ontmoet, vertelt ze: “Ik rijd al zo’n drie jaar motor. Vorig jaar deed ik mee aan de DirtQuake Rookies heat races. Ik reed aan de leiding en daarna als tweede, maar uiteindelijk werd ik uit de finale gewipt! Grant zag me vechten voor de overwinning en kwam een praatje met me maken. Zo is het allemaal begonnen.”

Grant heeft een achtergrond in de motorcross, waar hij al van jongs af aan aan meedeed: “Ik had geen keuze, mijn vader zette me zo snel hij kon op een motorfiets! Ik racete op nationaal niveau en woonde een tijdje in Australië, waar ik prof probeerde te worden. Maar ik was het beu om steeds geblesseerd te raken en daarom ben ik gestopt.”

Maar zijn drang naar snelheid bleef wel bestaan: “Een jaar geleden ben ik begonnen met flat-track races, op een motorfiets van Maidstone Harley-Davidson die mijn vader in twee weken tijd ombouwde. Racen blijft racen, het is hard en dat moet het ook zijn, maar flat-track racen is veel veiliger dan MX. En het wereldje is heel leuk. Het is een amateursport, zelfs op nationaal niveau, met ongeveer 160 motorrijders, en dat maakt het aantrekkelijk voor mij.”

Caylee is het daar helemaal mee eens: “Omdat er niet veel mensen aan meedoen, heeft iedereen meer tijd voor elkaar. De Hooligan race is het belangrijkste evenement, zelfs profs zien graag een hoop vette V-twins rond een track daveren. Maar er zijn nog een heleboel andere races en evenementen.”

Met twaalf motorfietsen op het circuit, kwalificatiewedstrijden van zes rondes en een finale van acht rondes zijn er redenen genoeg waarom de Hooligan races zo veel aandacht krijgen. Het is een klassiek schouwspel, waarbij de rijders hun vaardigheden, durf en tactiek laten zien op een motorfiets waarop je moet kunnen rijden. En de races worden soms ’s nachts gehouden bij kunstlicht, wat extra spektakel voor het publiek en extra druk voor de motorrijders oplevert.

Cruisen in Kroatië

De indrukwekkende rijvaardigheden van Grant waren eerder dit jaar te zien tijdens het internationale persevenement Ride, Ride, Slide! van Harley-Davidson^®, dat in mei plaatsvond in Kroatië. Een groep van motorjournalisten van over de hele wereld nam deel aan dit driedaagse evenement van Harley^®, dat bestond uit een dag rijden op een Road Glide^® en Street Glide^®, een dag bochten nemen op de nieuwe Iron 1200^™ 2018 en de Forty-Eight^® Special en een hele dag op het flat-track circuit op een zwaar gecustomizede Street Rod^® 750s, met Grant en ex-WSB en MotoGP ster Rubén Xaus als instructeur.

Grant vond het leuk om te doen: “Het was geweldig om met de journalisten om te gaan en hun verhalen te horen. En voor de meesten van hen was het hun eerste flat-track ervaring. ’s Ochtends waren ze nog bloednerveus, maar ’s middags waren ze al helemaal verkocht, mooi om te zien. Ik geef graag mijn kennis door en dit was zo cool. Elke dag begeleidde ik een nieuwe groep mensen en aan het einde van de dag stond ik elke keer weer te kijken hoe goed de meesten van deze motorrijders wel waren.”

Caylee en Grant hadden ook tijd naast het circuit om samen de kronkelige weggetjes van Kroatië op de twee nieuwe Sportster^® modellen te verkennen. Grant had een aantal jaren een Forty-Eight gehad en was onder de indruk van wat Harley met de nieuwe Forty-Eight Special had gedaan: “Die set-up met een mini-ape stuur, dat is precies wat ik met de mijne heb gedaan. Het is geweldig om te zien dat een producent ook kijkt naar wat de rijders doen, los van de dealers, en dat ze daar dingen van oppikken.”

Caylee was ook gefascineerd door de mogelijkheden van de Forty-Eight Special: “Hij reageert heel goed in de bochten en het gas geven voelt heel speciaal. Ik was meteen op mijn gemak en ik raakte snel gewend aan de rijhouding met je voeten naar voren. Ik kon de motorfiets ook goed beheersen, het lage zwaartepunt hielp echt.”

Even alleen op de wereld

Grant was onder de indruk van de eenvoud en de stijl van de Iron 1200: “Het is een strakke en unieke motorfiets, die alles al heeft, wat een eigenaar normaal gezien toevoegt. Hij is even goed als de Forty-Eight Special, maar hij voelt anders aan door de rijhouding en de smalle banden.

We hebben echt een leuke tijd gehad toen we samen de hele dag hebben gereden. We stopten in the middle of nowhere, ergens hoog bij een windmolenpark en we keken naar beneden met de bergen achter ons. Het was zo stil en adembenemend!”

Caylee is het met hem eens: “We waren op dat moment eventjes helemaal alleen op de wereld, afgesloten van alles en in een prachtig gebied. Dat is wat motorfietsen kunnen teweegbrengen: ze zijn natuurlijk een vorm van transport, maar ze zijn ook zo veel meer dan dat. Ze nemen je mee naar plekken waar je anders nooit zou komen, op een manier waardoor je veel meer voelt dat je leeft. In Londen moet je er altijd rekening mee houden dat er auto’s in de buurt zijn, maar daar voelden we ons zo vrij.

De goede weg, het gebrek aan verkeer, de vriendelijke lokale bevolking, het heerlijke weer ... het was een zalige tijd.”

Voor deze twee is het motorrijden of niks. Ze rijden en racen samen voor het plezier en plannen hun toekomst rond motorfietsen, op professioneel en op persoonlijk vlak. Reizen staat hoog op de agenda: de VS, Zuid-Amerika en vooral India staan op het programma, als ze ooit op een dag hun racepak aan de wilgen hangen. Ze plannen een leven op twee wielen of zoals Caylee het samenvat: “Eten, slapen en rijden, meer willen we niet.” Daar hebben wij niets meer aan toe te voegen! 

Tekst: Alex Hearn | Foto’s: Jordan Pay